ŚWIADECTWO Z PRZEŻYCIA OAZY RODZIN III st. W SZUMSKU k. WILNA
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W tym roku uczestniczyliśmy w Oazie Rodzin III stopnia w Szumsku k/ Wilna. Od jakiegoś czasu myśleliśmy, że jak szczęśliwie doczekamy emerytury i Pan Bóg pozwoli, to pojedziemy na formacyjne rekolekcje Domowego Kościoła. Planowaliśmy wyjazd zimą gdzieś koło Krościenka , ponieważ latem nie możemy (jak uważaliśmy) ze względu na nasze dodatkowe zajęcia. Jednak plan Boży był inny. Jeszcze w ub. r. Lila i Witek zaproponowali nam i zarezerwowali miejsce w drugiej połowie lipca na III st. Oazy Rodzin do Wilna na Litwie. Oddaliśmy to Panu Bogu i modliliśmy się, abyśmy jeżeli jest taka wola Boża, mogli pojechać. Dzisiaj jesteśmy wdzięczni, że mogliśmy przeżyć ten wspaniały czas najpierw Panu Jezusowi ale też Moderatorowi – ks. Krzysztofowi Mulewskiemu, parze prowadzącej – Lili i Witkowi Żukowskim, parze muzycznej Asi i Rysiowi Łęgom oraz wszystkim uczestnikom Oazy. Wzrastaliśmy duchowo w trzech kręgach z 12 małżeństwami z całej Polski – Szczecina, Wrocławia, Katowic, Częstochowy, Lublina, Łochów, Olsztyna, Giżycka, Suwałk, Augustowa i Ełku.
Celem Oazy Nowego Życia III stopnia jest odkrycie misterium Kościoła. Drogę prowadzącą do zgłębienia tajemnicy Kościoła wytyczają słowa Ecclesia Mater – Mater Ecclesia (Kościół – Matka, Matka – Kościół). Przez chrzest Kościół-Matka zrodził nas do nowego życia i staliśmy się świątynią Bożą. W pierwszym dniu Oazy odnowiliśmy Sakrament Chrztu świętego, który jest bardzo ważny w życiu każdego chrześcijanina.
Każdy dzień rozpoczynaliśmy Godziną czytań z Jutrznią – prowadzoną przez poszczególne kręgi, następnie spożywaliśmy przepyszne, urozmaicone śniadanie z kuchni litewskiej pod okiem wspaniałej kucharki – pani Danusi. Kolejnym punktem programu dnia było Statio – kościoły stacyjne, czyli najpierw wirtualna wędrówka do Rzymu, każdego dnia do innego kościoła jako znaku Piotra – Opoki, na którym Chrystus zbudował swój Kościół. Poznawaliśmy historię chrześcijaństwa i przepiękne budowle bazylik, poczynając od Bazyliki św. Jana na Lateranie – Matki wszystkich kościołów w Rzymie i na całym świecie. Potem pielgrzymowaliśmy do Wilna, codziennie do innego kościoła – odpowiednika w Rzymie, gdzie uczestniczyliśmy w Eucharystii. Oprawę liturgiczną przygotowywały poszczególne kręgi. Tu również przeżywaliśmy doświadczenia także historyczne, piękne bogate świątynie, odwiedzaliśmy cmentarze, ale też kościoły bardzo zniszczone przez lata komunizmu, gdzie służyły jako np. różne magazyny. Zwiedzaliśmy również Wilno z doświadczonym przewodnikiem i wspaniałym człowiekiem – panią Krysią. Po powrocie do Szumska, obiedzie i po czasie wolnym był następny punkt programu – Droga do wspólnoty, a w nim codzienne spotkanie w małej grupie ( kręgu) i codzienny dialog małżeński. Budowaliśmy w ten sposób osobową relację z Panem Bogiem oraz wspólnotę ze współmałżonkiem i z drugim człowiekiem, abyśmy byli jedno. Na tych wspólnych rozmowach ubogacaliśmy się naszym wnętrzem, naszymi przeżyciami, rozważając kolejne etapy drogi do wspólnoty. Dwa filary, na których oparte jest nasze życie to prawo do miłości i prawdy. Jak na każdych rekolekcjach rozważaliśmy kolejne tajemnice różańca świętego tym razem w Znaku Maryi, poprzedzone konferencją opartą na Konstytucji Dogmatycznej o Kościele i naukach Założyciela R Ś-Ż Sł. Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Pod koniec dnia spotykaliśmy się na wspólnych Nieszporach i Syntezie – podsumowaniu spotkania w grupach. Dzień kończyliśmy Apelem Jasnogórskim, spotkaniem diakonii i Kompletą.
Było wiele przeżyć, m.in. spotkanie z żywym Kościołem – wspólnotą Domowego Kościoła na Litwie (jest tam 10 kręgów),z pracownikami i podopiecznymi wileńskiego Caritasu, a także ze zgromadzeniami zakonnymi i parafianami, których wiara była dla nas przykładem do naśladowania. Było też piękne bogate w przeżycia spotkanie z pielgrzymami Pieszej Międzynarodowej Pielgrzymki z Suwałk do Wilna, gdzie uczestniczyliśmy we wspólnej Eucharystii pod przewodnictwem księdza biskupa Jerzego Mazura – Ordynariusza naszej diecezji i księdza biskupa pomocniczego w Wilnie u Matki Bożej Miłosierdzia w Ostrej Bramie. Niesamowite było przeżycie Eucharystii w kaplicy w klasztorze Sióstr Jezusa Miłosiernego, w miejscu, gdzie był namalowany obraz Jezusa Miłosiernego, spotkanie z siostrą Ancylą, która opowiedziała tę historię. Pięknych wzruszeń i przeżyć dopełniła nasza obecność w Domku, gdzie mieszkała św. s. Faustyna w miejscu gdzie Pan Jezus podyktował Koronkę, gdzie mieszkała, pracowała w ogrodzie i gdzie pisała Dzienniczek. Tu modliliśmy się Koronką do Miłosierdzia Bożego, bo właśnie tam została podyktowana przez samego Pana Jezusa.
Każdy z nas głęboko przeżył modlitwę małżonków – osobiste spotkanie i rozmowę z żywym Panem Jezusem w monstrancji, trzymanej na złączonych dłoniach małżonków i błogosławieństwem przez ks. moderatora Krzysztofa – każde małżeństwo osobiście. Z ogromnym przejęciem przeszliśmy Drogą krzyżową w Kalwarii Wileńskiej, gdzie rozważania stacji były przygotowane przez poszczególne małżeństwa, a pięknie układały się w całość. Inne głębokie przeżycia rekolekcyjne to Sakrament Pojednania, Modlitwa wstawiennicza o dary Ducha Świętego, a także odnowienie przyrzeczeń Sakramentu małżeństwa w kościele w Trokach u stóp Matki Bożej Trockiej – patronki Litwy.
W czasie tej Oazy Rodzin pogłębiliśmy miłość do Kościoła, wzbudziliśmy pragnienie służby we wspólnocie Domowego Kościoła i w parafii, wzmocniliśmy zaufanie do Pana Jezusa. Odkryliśmy, że właściwe relacje z Panem Bogiem owocują większą miłością w małżeństwie, rodzinie , wspólnocie. Doświadczyliśmy określenia, że Pan Jezus uzdalnia powołanych a nie powołuje uzdolnionych. Na rekolekcjach posługiwaliśmy jako para animatorska – my prości ludzie, mniej wykształceni niż pozostali uczestnicy – profesorowie, dziekani uczelni, lekarze, dyrektorzy. Zaufaliśmy Panu Jezusowi i On prowadził to dzieło. Świadectwa były tego potwierdzeniem.
Za ten wspaniały czas niech będzie Pan Jezus uwielbiony. Chwała Panu!
Teresa i Czesław
